چینی ها صنعت خودروسازی جهانی را ترسانده اند

رنو، از آن دسته شرکت هایی است که استراتژی اول را انتخاب کرده و موفق هم بوده است. سال گذشته، رنو-نیسان برای تصاحب میتسوبیشی، این تولیدکننده کوچک یک میلیون خودرویی،  جلوتر از سایر کمپانی ها اعلام آمادگی کرد و توانست 25 درصد از سهم شرکت روسی آوتوواز را خریداری کند. همین اقدامات اقتصادی باعث شد رنو-نیسان با هدایت کارلوس گون، کمپانی های بزرگی مثل تویوتا، فولکس واگن و جنرال موتورز را پشت سر بگذارد و تابستان امسال در جایگاه اولین خودروسازی‌های جهان جای بگیرد.

سایر خودروسازی ها هم مثل هوندا، هیوندای-کیا و حتی گروه PSA هم با تولید سالیانه 4 تا 5 میلیون خودرو  و ادغام هایی که محدود به جغرافیا می شوند، بدون این که مانع فعالیت گروه های دیگر شوند به بازی خود ادامه می دهند. مثلا خرید کمپانی اوپل از سوی پژو-سیتروئن، بخشی از همین استراتژی است، با این تفاوت که دامنه جغرافیایی آن محدود است، چرا که یک برند آلمانی، باز هم به مرز های اروپا محدود شد.

نام های تجاری دیگری را می توان برای این دسته از شرکت ها که در محدوده جغرافیایی آسیا مانده اند، مثال زد، مثل مزدا با ظرفیت تولید کمتر از دو میلیون خودرو در سال، یا سوزوکی که با برند فرعی ماروتی خود در هند به تنهایی 40 درصد از بازار این برند را به دوش می کشد، یا سانگ یانگ کره جنوبی که اکنون زیر مجموعه ای از یک شرکت هندی است. در واقع از طرفی هم اگر این خودروسازان کوچک با رقبای داخلی یا خارجی ادغام نمی‌شدند باید سال ها پیش به حاشیه رانده می‌شدند. 

با این وجود نظر تحلیل گران کم و بیش در مواجهه با این سناریوی بزرگ متفاوت است. به عقیده آن ها همه دلایل به طور موثری دست به دست هم می دهند تا صنعت خودروسازی دنیا در این جنبش بزرگ تحکیم و ثبات درگیر شوند.  گیوم کرونل از دیلویت می گوید :« در 10 سال آینده چالش های بزرگی سر راه خودروسازان قرار می گیرد، از جمله تحول در سیستم حمل و نقل ، فناوری های جدید برای کاهش آلودگی و حفظ محیط زیست یا تحقیق و پژوهش در فرآیند های صنعتی. این تحولات، اشتهای زیادی برای سرمایه گذاری ایجاد می کنند و سازندگان باید برای ثبات و دوام از فرصت استفاده کنند.» اما صنعت خودرو می تواند چنین ثباتی را از بین ببرد، چون بیشتر از همه، در آستانه یک تحول بزرگ در مدل کسب و کار سنتی است.

قابلیت اتصال خودروها به اینترنت و خودروهای خودران، می توانند راه را برای مدل های صنعتی جدید و تکان دهنده باز کنند. به این ترتیب بازیکنان جدیدی وارد این کسب و کار می شوند و حتی می توانند بسیار موثر تر از بازیکنان سنتی، عمل کنند. 

به عقیده گیوم کرونل، تثبیت دیگر این روزها مساله اصلی خودروسازان نیست. بلکه این موضوع به طور جدی با انتخاب استراتژیک تولیدکنندگان و تغییر مدل صنعتی آن ها در آینده در ارتباط است که آیا می خواهند بخشی از زنجیره با ارزش این صنعت باشند یا می خواهند آن را توسعه دهند. به عبارت دیگر، بستگی به این تصمیم دارد که خودروسازان بخواهند محصولاتشان مثل گوشی آیفونی باشد که اپل آن را طراحی کرده اما در تایوان تولید می شود، یا خودشان مهارت لازم برای طراحی و تولید را داشته باشند تا بتوانند در آینده هم با وجود تحولات این صنعت پا بر جا بمانند. تحلیلگر دیگری نسبت به آینده صنعت خودرو کمی بدبین تر است. او معتقد است ادغام راه چاره نیست، همانطور که ایرباس تا کنون با هیچ شرکت هوایی دیگری ادغام نشده است.

یکی دیگر از کارشناسان صنعت خودرو اعتقاد دارد که تولیدکنندگان به جای آن که با شرکت های بزرگ ادغام شوند، می توانند با هدف دفاع از موقعیت خود، با اعمال استاندارد های آن شرکت ها، خود را به آن ها نزدیک کنند. برای نمونه، کمپانی ب ام و، آئودی و مرسدس به منظور مقابله با تهاجم گوگل در فعالیت بسیار تاکتیکی خودروی نقشه برداری، فناوری نقشه برداری نوکیا را خریداری و آن را روی خودروهای خود پیاده کردند. در واقع، در دوره صنعت چهارم، یعنی استفاده از سامانه فیزیکی مجازی یا سیستم فیزیکی سایبری، تولیدکنندگان به لطف فرایند های تولیدی انعطاف پذیر تر و همچنین با اجتناب از محدودیت های مزیت مقیاس، چابکی بیشتری در تولید بدست می آورند. 

با این وجود نمی توان از رویکرد بلند مدت خودروسازان غافل شد. یک تحلیلگر صنعت خودرو خاطر نشان می کند که چین، با گرد هم آوردن 70 برند تجاری و همچنین یک بازار بزرگ 24 میلیون خودرویی در سال؛ مصداق واقعی یک عزم سیاسی برای تبدیل شدن به قهرمان دنیا در این صنعت است.  برای گیوم کرونل، اما این خطر، فقط متوجه بازار چین است. او می گوید :« تولیدکنندگان گرچه روی تقویت برند های چینی در بازار های بین المللی متمرکز شده اند، اما با این وجود از جاه طالبی خود در بازارهای داخلی ابراز نگرانی می کنند؛ چون به مراتب، رقبای زیادی در این بازار فعالیت می کنند.»

خبرنگار خودروکار: گلنوش محب علی

انتهای پیام/